"Żniwo feniksa" to piąty spośród sześciu znakomitych tomów, wspólnie stanowiących niezwykły cykl autobiograficzno-historyczny, jaki swoją treścią obejmuje okres od roku 1885 do 1991. Przekład pierwszego tomu ukazał się w Świadectwie w 2002 roku. "Żniwo feniksa" (w oryginale "Phoenix Harvest", po raz pierwszy opulikowane przez perestiżowy londyński dom wydawniczy Jonathan Cape Ltd w 1980 roku) w całości zostało poświęcone niezwykle trudnemu okresowi Rewolucji Kulturalnej i tuż po niej (lata 1966-1979). Zasady konstrukcyjne tego utworu są dokładnie takie same, jak w przypadku wszystkich pozostałych tomów, a więc wątek autobiograficzny splata się tu bardzo ściśle z relacją dotyczącą długiej serii konwulsji politycznych, jakie przez ponad dekadę dezorganizowały, a bywało, że i brutalnie niszczyły egzystencję Chińczyków na wszelkich możliwych do wyobrażenia płaszczyznach. Uwagę zwraca niezwykła powściągliwość emocjonalna Han Suyin wobec opisywanych przez siebie wydarzeń politycznych, które bez wątpienia zapisały jedną z najtragiczniejszych kart historii powszechnej dwudziestego wieku. Ta programowa, pozbawiona cienia histerii powściągliwość w swoisty sposób wyróżnia "Żniwo feniksa" spośród wielu innych utworów pisarzy chińskich, jakie zostały poświęcone temu samemu tematowi. "Żniwo feniksa" nie powstało bowiem po to, by epatować czy opłakiwać, lecz by zdawać relację i objaśniać. Pisarka posłużyła się w tym utworze formą paradokumentu, wykorzystując wszelkie dostępne źródła historyczne, a także liczne przekazy ustne, aby podporządkować zebrane w ten sposób informacje bezkompromisowej dyscyplinie intelektualnej, z jakiej słynie cała jej twórczość. [wydawca]